1. پالیسی امنیتی (Security Policy):
   • تعریف قوانین و دستورات امنیتی برای سازمان.
   • تعیین مسئولیت‌ها و حقوق دسترسی.
2. پالیسی عدم اعتماد (Zero Trust Policy):
   • فرض عدم اعتماد به همه دستگاه‌ها و ارتباطات.
   • احراز هویت مداوم و دقیق.
3. پالیسی امنیتی اطلاعات (Information Security Policy):
   • حفاظت از اطلاعات حساس و محرمانه.
   • استفاده از رمزنگاری برای حمایت از اطلاعات.
4. پالیسی مدیریت دسترسی (Access Control Policy):
   • مدیریت دقیق دسترسی‌ها و مجوزهای کاربران.
   • اعمال اصول حداقل دسترسی مورد نیاز.
5. پالیسی ضد حملات (Intrusion Prevention Policy):
   • اعتراض و پیشگیری از حملات نفوذ.
   • استفاده از سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS) و سیستم‌های پیشگیری از نفوذ (IPS).
6. پالیسی مدیریت خطا (Incident Response Policy):
   • تعیین فرآیندها و گام‌های واکنش به حوادث امنیتی.
   • آموزش تیم‌های واکنش به حوادث (CSIRT).
7. پالیسی حفاظت از شبکه (Network Security Policy):
   • استفاده از فایروال و سیستم‌های حفاظت از نفوذ برای محافظت از شبکه.
   • مدیریت ترافیک شبکه.
8. پالیسی حریم خصوصی (Privacy Policy):
   • تعیین قوانین حفاظت از حریم خصوصی افراد.
   • رعایت قوانین مربوط به حفاظت از داده‌های شخصی.
9. پالیسی آموزش و آگاهی (Security Awareness and Training Policy):
   • ارائه آموزش‌های امنیتی به کارکنان.
   • ترویج فرهنگ امنیتی در سازمان.
10. پالیسی رمزنگاری (Encryption Policy):
    • استفاده از رمزنگاری برای محافظت از داده‌ها در حین انتقال و ذخیره‌سازی.

پیاده‌سازی این پالیسی‌ها و استانداردها به عنوان بخشی از استراتژی امنیتی سازمان، به محافظت از اطلاعات حیاتی و جلوگیری از حوادث امنیتی کمک می‌کند.

سیاست رمز عبور یا “Password Policy” یک سری قوانین و مقررات است که توسط سازمان‌ها یا سرویس‌های آنلاین برای تعیین نحوه ایجاد و مدیریت رمز عبورها تعریف می‌شود. این سیاست‌ها به منظور افزایش امنیت اطلاعات و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به حساب‌ها ایجاد می‌شوند. در زیر چند نکته مهم در مورد سیاست رمز عبور آورده شده است:

1. پیچیدگی رمز عبور:
   • طول حداقل رمز عبور.
   • استفاده از حروف بزرگ و کوچک.
   • استفاده از اعداد.
   • استفاده از نمادها و علائم خاص.
2. تغییر دوره‌ای رمز عبور:
   • تعیین یک زمان مشخص یا شرایط خاص برای تغییر رمز عبور توسط کاربر.
3. ممنوعیت استفاده از اطلاعات شخصی:
   • جلوگیری از استفاده از اطلاعات شخصی مانند نام، تاریخ تولد و غیره به عنوان رمز عبور.
4. تعیین تعداد تلاش‌های ناموفق:
   • محدود کردن تعداد تلاش‌های ناموفق برای ورود به حساب به منظور جلوگیری از حملات تست کردن رمز عبور.
5. درخواست احراز هویت دو عاملی (2FA):
   • تشویق به استفاده از سیستم‌های احراز هویت دو عاملی برای افزایش امنیت.
6. نظارت بر استفاده از رمز عبورهای پرتکرار:
   • جلوگیری از استفاده از رمز عبورهایی که به عنوان رمزهای ضعیف شناخته شده‌اند.
7. مدت زمان اعتبار رمز عبور:
   • تعیین یک مدت زمان مشخص برای اعتبار رمز عبور به منظور تغییر دوره‌ای آن.

سیاست‌های رمز عبور مهم است تا در برابر حملات سایبری متداول مانند حملات تزریق، حملات نیروی کلمه (Brute Force) و حملات فیشینگ، اطلاعات حساب‌ها ایمن باقی مانده و امنیت کل سیستم تضمین شود